De uitspraak “wat je aandacht geeft, groeit” hoor je vaak, maar wat betekent het eigenlijk? Het gaat om de kracht van je focus. Waar je je aandacht op richt, daar investeer je energie in, waardoor het zich kan ontwikkelen en groter kan worden. Dit kan zowel in positieve als in negatieve zin zijn. Als je blijft hangen in zorgen of angsten, kunnen deze gevoelens zich verdiepen. Maar als je je aandacht richt op vreugde, dankbaarheid of innerlijke rust, geef je juist die aspecten de ruimte om te bloeien.
Mindfulness en aandacht
Een van de belangrijkste uitgangspunten van Mindfulness is dat het geen specifiek doel nastreeft. Je geeft dus geen aandacht om iets te laten groeien of om iets te vermijden. Mindfulness leert ons juist om op een bewuste, niet-oordelende manier om te gaan met wat zich aandient. Wanneer je bijvoorbeeld een moeilijk gevoel opmerkt, benader je het met open aandacht. In plaats van je te verliezen in het verhaal eromheen of meegezogen te worden door negatieve gedachten, erken je simpelweg dat het gevoel er is. Je richt je aandacht op wat er is, zonder het ‘groter’ te maken. Door ruimte te maken voor wat je voelt, krijgt het de kans om te transformeren. Aandacht betekent hier: bewust aanwezig zijn bij wat er is, zonder het te versterken of te onderdrukken.
Rebalancing geeft liefdevolle aandacht aan pijnlijke gevoelens
Onlangs vroeg een cliënt tijdens een Rebalancing-sessie iets interessants: “Bij Rebalancing geef je juist aandacht aan moeilijke gebeurtenissen en emoties. Hoe zit dat met de uitspraak ‘wat je aandacht geeft, groeit’? Maak je het dan niet erger?”
Dit soort vragen vind ik prachtig. Zo zie ik het:
Bij Rebalancing geven we inderdaad aandacht aan wat moeilijk of pijnlijk is, zodat we het niet onderdrukken en het onbewust blijft doorwerken. Als we iets negeren, kost het vaak meer energie dan we ons realiseren. Net als in Mindfulness geven we open en vriendelijke aandacht aan wat er is. Dit is een vorm van zelfcompassie. Aandacht is dan gelijk aan liefde. Wanneer je (emotionele) pijn of ongemak ervaart, geef je het aandacht, niet om het te laten verdwijnen of te laten groeien, maar om het bewust te voelen, te erkennen, en te ervaren. Op dat moment maak je het niet groter, je erkent het juist, en daardoor geef je het de ruimte om te integreren en van binnenuit te helen. De groei die dan plaatsvindt, is er een van transformatie: van beperking naar bevrijding, van pijn naar innerlijke vrede.